“Mihriban” isimli iki güzel şiir ( ve türkümüz ) var; İkisi de birbirinden güzel; İkisi de büyük şair Abdurrahim Karakoç’a ait.

İki şiirin de ortak özelliği ( Özellikle “Unutursun Mihriban’ım” da ) bir erkek, bir kadının ( Mihriban ) falına bakıyor,  “Hele bir evlen, oğlun kızın olsun, zaman geçsin, unutursun, yaşam böyle...” vb. diyerek akıllar satıyor.

Mihriban, bir kadın; Bizim toplumda kadının ağzı var, dili yok. Bir de kadın gözüyle görelim, Bir de kadın yüreğini dinleyelim dedik.

Acı olan unutmak mı? Yoksa unutulmak mı?

Unutursun demek dillerde  kolay

Unutamıyorum gül yüzlü Alim

Ben tutsak Mihriban, evim bir saray

Avunamıyorum gül yüzlü Alim

         Davulla, zurnayla silindi güya

         En güzel duygular daldı uykuya

         Cemreler düştükçe toprağa, suya

         Uyutamıyorum gül yüzlü Alim

Gözlerim kör olmuş bakmaz yabana

Sevgin silinmiyor, tutmuyor yama

Kendimi unuttum, unuttum ama

Seni unutamadım gül yüzlü Alim

         Çizgiler yüzümde süs desen, desen

         Çizgiler ne yazar, bir bilebilsen

         Yazdıran kör kader, yazılan da sen

         Ölüm de silemez, gül yüzlü Alim

Şiirler yazmışsın yanık mı yanık

Türküler yakmışsın turnalar tanık

Sensiz geçen yıllar zifir karanlık

Uyuyamıyorum gül yüzlü Alim

         Ne bir haber aldım, ne de bir selam

         Doğmadan alnıma yazılmış belam

         Ellerim titriyor, yetmiyor kalem

         Anlatamıyorum gül yüzlü Alim

Unutursun demek kolaydır dile

Oğlun, kızın olsun demiştin hele

Dileklerin tuttu, fallara göre

Unutmak mümkün mü gül yüzlü Alim

         Gömmeden bu aşkı kazmayla kürek

         Ellerin elerime dokunsa gerek

         Bebe değil ki bu, bir yanık yürek

         Avutamıyorum gül yüzlü Alim

Gördüğüm bir düş mü yok mu süresi

Boynumda zincir mi aşkın çilesi

Ayrılıktan ölüme sınır neresi

Çizemiyorum gül yüzlü Alim

Sevda çekmeyene bir aşk masalı

Bir bedende gizli çift can misali

Neresi Mihriban, neresi Ali

Çözemiyorum gül yüzlü Alim