Ben sende açtım gözlerimi dünyaya,

    bir zemheri poyrazıyla ey Sivas

Aç kurtlar gibi saldırdım,

    anamın kara bağrındaki ak memelerine 

Sen tattırdın bana

     maden ocaklarının yorgun açlığını

Sen  koydun cebime

    şeker yerine          

              otuz beş  kuruşluk

                        kara tren harçlığını.

Sen öğrettin bana ey Sivas

    yoklukların da  özlendiğini,

Bir görebilseydin

    sana olan  aşkımın

              tarih  defterlerimde

                         nasıl gizlendiğini. 

Ben sende  öğrendim ey Sivas

    en acımasız sorgularda  bile,

               dimdik durmasını

Ben sende öğrendim

    topun, tüfeğin  karşısına

              türkülerimle,

                        kitaplarımla  kaleler kurmasını 

              2

Ama  böylesini ne gördük,

    ne  duyduk  Sivas’ım

 “Cehennemde bile  dal odun yokken”

    hiç böyle yanmadık kafirin koruyla. 

Göklere mezarların kazıldığını,

    küllerle tarihlerin yazıldığını;

Semahların,

    halayların  yanıp tutuştuğunu,

Otuz üç canın

    turnalara katılıp

              göklerde uçuştuğunu 

Biz sen de gördük ey Sivas

Yıl dokuz yüz doksan üçtü,

İki  Temmuz demesi daha da güçtü

“ Havada bulut yok,

     bu ne dumandır”

Ecelle ölüm yok,

     o ne figandır.

Duman değil  Sivas’ım

    göklerini  kucaklayan

              otuz üç candır. 

Gurbanın olayım Sivas

    gurbanın olayım looy.

On yıldır üşüyorum

    beni de al,

              beni de korlarına  koy  

Yakışır mı sana,

     hiç böyle ölümler

              Pir’lerin diyarı ey  Şanlı Sivas.

Nasıl aklanacak  şimdi,

    anlında ki bu kara leke

              cinlerin diyarı ey  Kanlı Sivas.

Susmayın ne olur,

    sizler  dile gelin

              ey Uzun Yayla

                        ey Yıldız Dağı

Nasıl biter bu yas,

    otuz üç canın,

              on yılın ahı. 

              3

Sen, bizi tanırsın ey Sivas,

Biz  biliriz

    Kızılırmağı,

              Kızıldağı,

                        ve   Kızılbaşlığı

Biz biliriz hesabımızı

    yüreğimizdeki boşluğu. 

Gün gelir yıkılır

    son bulur bu devran.

Can yağar toprağına,

    yeşerir her yan.

Bir gül boy atar Madımak’ta,

    dallarını süsler

              otuz üç can.

Bu bir masal değil,

    bu bir düş değil.

Mehdi’ye  havale,

    mahşerlik  iş değil

Bak şafak kızardı

    o günler  çok yakın

Akın var sana Sivas’ım

    bin yıllık akın

Aç kara bağrını,

    yeniden geliyoruz

Yediden, yetmişe

    ana, oğul, kız.

Madımak önlerinde divanlar  kurmaya

Mervanlardan, kafirlerden hesaplar sormaya

Aç kara bağrını Sivas’ım

    yeniden geliyoruz

Yas günü değil

    öç alma günü

              İki  Temmuz….