korkusuz, sınırsız.

aka ak demeliyim

    karaya kara

              namussuza namussuz.

Bir şiir yazmalıyım

    içinde ne imgeler

              ne simgeler

                        ne sanal dengeler

                                  ne de ibneler olsun.

Bir şiir yazmalıyım

      kıçımızdaki don gibi bizim olsun.

Varsın uymasın ritme

    “uygunsuz sözcük çok

    sanat değeri yok ” densin.

Ben, anamı besinsizlikten

    babamı maden ocağında

              hafızamı hücrede kaybettim.

Yakışır mı bana

    “Kuzusuna, kurduna …” demek

Onuncu yılla başlayıp

              hüsranla bitmek

İçimden geliyor dostlar

    içimden geliyor

              ana avrat düz gitmek.

Bir şiir yazmalıyım

    ne ödüller verilsin

              ne de naylon kaplı dergilerde çürüsün

Yürüsün,

    fermanlı dilin

              ip çeken elin

                        açlığın, kasırganın

                                  selin üstüne.

Patlasın

    Zonguldak kömür ocağında grizu yerine

ve taşınsın Divriği de

    emek gibi

              demirden tepelerin en yücelerine.

Bir şiir yazmalıyım

    bir yarayı deşip

              bir mezar kazmalıyım

Gömmeliyim

    kokmuş bir leşi yedi kat derine

ve yedi kat göğe çıkıp

    haykırmalıyım yedi kıtaya.

Duy Etopyalım

    duy Perulum

sen de ey Kandıralım

    sen de duy

Duy da uyan

    uyan da düşün

düşün de dayan

    dayan demeliyim

              eğer ben şairsem

                        ve atıyorsa yüreğim.

Eğer ben şairsem

    ve atıyorsa yüreğim

yetinmemeliyim

    bir iki sözle

uzanmalı bileğim

    ak kağıt üstünden

              karanlık geceye.